Czy istnieje jakaś uniwersalna recepta na szczęście? Czy można samemu znaleźć drogę do szczęścia? Najczęściej impulsem w którym zaczynamy cokolwiek doceniać jest ważne, najczęściej niestety negatywne wydarzenie: choroba, śmierć, zwolnienie z pracy, odejście bliskiej osoby itp. W takich momentach „coś” pęka i nie potrafimy już żyć jak wcześniej. Nie zawsze jednak musimy przeżyć traumę, by odważyć się żyć inaczej, tak jak byśmy naprawdę chcieli. Jednakże trzeba mieć czas i siłę, by zastanowić się nad tym, czego tak naprawdę w życiu szukamy, czego potrzebujemy i jakimi zasadami powinniśmy się kierować w życiu aby to osiągnąć.
Jestem szczęśliwa – to dwa słowa, które najczęściej wypowiadałam w tym roku. Chociaż tak naprawdę nie wydarzyło się nic wielkiego, nic szczególnego, nic nadzwyczajnego. Nie zbawiłam świata, nie wygrałam fortuny na loterii ani nie osiągnęłam wielkiego sukcesu. Za to stworzyłam swój własny dekalog szczęścia i na dodatek się sprawdza.
1. Dostaje w życiu dokładnie to, co daje.
Haczyk jest taki, że możesz dać dzisiaj, a otrzymasz za dziesięć lat, ale niech mnie kule biją – otrzymasz. Możesz nazywać to jak chcesz: karmą, przyciąganiem, energią czy chemią, ale to działa. Zarówno jeśli robisz komuś krzywdę, tak też, kiedy mu pomagasz.
2. Widzę w ludziach to, co najlepsze.
Bo musisz wiedzieć, że w ludziach jest dużo dobra, choć na pierwszy rzut oka możesz go nie widzieć. Miałam taką sytuacje ostatnio w życiu, ktoś bardzo mnie denerwował, nie potrafiłam znaleźć z nim wspólnego języka, jak to się mówi: nadawaliśmy na innych falach. Wszystko źle. Bardzo zacietrzewiłam się w swojej złości, do tego stopnia, że zaczęła mnie ona denerwować. Każdy ma w swoim otoczeniu kogoś, kto według nas albo jest za głupi, albo za mądry, albo nijaki. I wtedy postanowiłam zmienić strategię. Zaczęłam do tej osoby się uśmiechać i zauważać w niej dobre strony, zalety i umiejętności. Wytłumaczyłam sobie szybko zachowania, które mnie denerwowały i poczułam się winna myśląc o tym kimś źle. Kiedy zmieniło się moje myślenie, zmieniło się też moje podejście i poczułam się ze sobą lepiej. Szkoda naszego czasu na kumulowanie złości, która prędzej czy później wyjdzie bokiem i to zazwyczaj nam na złe.
3. Wykorzystuje i doceniam to co mam.
Ale najpierw musisz wiedzieć co masz, bo wbrew pozorom bardzo szybko zapominamy i przestajemy zauważać to, co mamy. Mimo cyfryzacji jestem nadal zwolenniczką pisania na kartce, dlatego dobrze jest zwłaszcza teraz, kiedy zaczyna się nowy rok (a to świetny czas na jakiekolwiek zmiany) zapisać na kartce wszystko co mamy. Rodzina: check! Zdrowie: check! Wygodne łóżko: check! Ulubione perfumy: check! I tak dalej, i tak dalej, i tak… zaraz ja naprawdę tyle mam? No właśnie! Rzeczy, których nie zauważamy i nie doceniamy bardzo szybko znikają, a my wtedy czujemy, że zaczyna nam ich brakować. Dlatego napisz i doceń każdą osobę, rzecz, miejsce, które masz, a gwarantuje, że to wszystko przyczyni się do tego abyś miał więcej.
4. Popełniam błędy.
Zły wybór. Niekorzystna decyzja. Nieudany plan. Super! Bo to wszystko świadczy o tym, że podjąłeś jakieś działanie. Próbowałeś. Chciałeś. Myślałeś. Czy nie na tym polega życie? Każdy błąd jest krokiem do przodu. W moim życiu dopiero błędy nauczyły mnie podejmować właściwe decyzje. Zły związek sprawił, że wiem czego nie chce. Błędy w pracy uświadomiły, jak bardzo skrupulatna muszę być. Błądzić w końcu jest rzeczą ludzką.
5. Kocham siebie.
Narcyz, egoista, chwalipięta, przemądrzalec, gwiazdor – niech mówią, co chcą. Nie ma na świecie fajniejszej osoby niż Ty, nie ma bardziej ambitnej, bardziej zdolnej, ładniejszej czy mądrzejszej. Ty jesteś najlepszy i dopóki sobie tego nie uświadomisz wszystko wokół będzie poza Twoim zasięgiem.
6. Jestem pokorna, ale nie skromna.
Skromność to taka zaleta, z którą bardzo łatwo przegiąć. To tak jakby być dobrym i mówić: „No wiesz, nie jestem taki dobry”. To chyba nie ma większego sensu i wcale nie nastraja pozytywnie. Pokora natomiast to cecha, z która się nie rozstaje i nie ma znaczenia gdzie jestem, ile zarabiam, kogo znam czy z kim spędzam czas. Pokora uczy szacunku do wszystkich, bo nie pozwala zapomnieć skąd pochodzimy, gdzie byliśmy wczoraj i dzięki czemu/komu jesteśmy tutaj.
7. Marzę, planuje, spełniam.
Wiem, czego chcę. Szukam ludzi, którzy już to osiągnęli. Zapisuje krok, po kroku co muszę zrobić. Działam. Wszystkie marzenia, które mamy, spełnił już ktoś inny, wczoraj lub kilkaset lat temu, zamiast tracić czas szukając innowacyjnego sposobu na siebie, czerpmy z innych. To jest bardzo proste.
8. Otaczam się ludźmi, którzy ciągną mnie w górę.
Umiejętne dobranie znajomych, to jak wygrać los na loterii. Są ludzie, którzy samą wiarą w Ciebie potrafią sprawić, że zaczniesz przenosić góry. Są też ludzie, którzy mimo Twojej energii i pozytywnemu myśleniu ściągną Cię na sam dół, usilnie tłumacząc jak to się czegoś nie da zrobić albo jak jesteś słaby. Czas i dobra energia to coś czego nie da się kupić, a mimo to można podarować. Także bądź człowiekiem, który mówi drugiemu: dasz radę! Bo przecież dasz, prawda?
9. Nie widzę, nie słyszę, nie pamiętam.
To taka rada mojej mamy. Pewnych rzeczy trzeba nie widzieć, bo można je źle zrozumieć. Pewnych rzeczy trzeba nie słyszeć, bo im mniej wiesz, tym dłużej żyjesz. I pewnych trzeba nie pamiętać, bo kto by pamiętał, jakieś bzdury, że dajmy na to ktoś kiedyś chciał nam zrobić pod górkę.
10. Mam własny słownik.
Nie ma w nim słów: chciałabym, mogłabym, zrobiłabym, generalnie wszystkie z końcówką -bym wyrzuciłam do kosza. Nie ma w nim zwrotów: nigdy w życiu, może kiedyś, żałuje, co by było gdyby, nie nadaje się do tego, nie dam rady. Stwórz własny słownik, który nie tylko wzbogaci Twoje słownictwo, ale sprawi, że uwierzysz, że nie ma rzeczy niemożliwych.