Jestem właśnie w trakcie wyprzedaży filmowych książek. To taki sentymentalny moment rozstania z czymś, co towarzyszyło mi przez pięć lat studiów, a później w pracy. Książka „Jeśli to fiolet to ktoś umrze” pomogła mi w pisaniu pracy magisterskiej. „Film Art” było biblią historii kina, a „Jak napisać scenariusz filmowy” sprawiło, że stworzyłam swoje pierwsze scenariusze. Okres marzenia o tworzeniu filmów i sama praca były dla mnie pięknym doświadczeniem, którego nigdy, pomimo wszystko nie wymazałabym z pamięci. Wiedza, którą zyskałam w Szkole Filmowej, przyjaciele, których tam poznałam, czy filmy, które obejrzałam, bo ludzie, którzy mi imponowali polecali, to coś co zmieniło mnie bezpowrotnie.
Niezmiennie twierdzę, że filmy mogą zmieniać nasze życie. Dzięki nim wielokrotnie rezygnowaliśmy ze złych nawyków, ruszaliśmy w kolejną podróż czy zmienialiśmy postrzeganie na tematy ważne. To właśnie filmy sprawiają, że się wzruszamy, poznajemy skomplikowane mechanizmy uczuć, podglądamy ciekawych ludzi, albo orientujemy się, że wszyscy jesteśmy tacy sami. Mierzymy się z takimi samymi problemami, doświadczamy podobnych miłości, rozczarowań i radości. Mamy jednakowe marzenia, a koniec końców wszyscy chcemy dobrego zakończenia, wierząc, że takie jest możliwe.
Nie wiem czy w życiu są szczęśliwe zakończenia, ale wiem, że są filmy, które niczym błysk coś we mnie uruchomiły, coś otworzyły, dały do myślenia czy też całkowicie wywróciły moje życie do góry nogami. To dla takich filmów chciałam być najpierw aktorką, a później producentką. Niestety zderzenie z rzeczywistością, praca w przemyśle filmowym była bolesną lekcją, którą musiałam przeżyć. Dzięki temu dowiedziałam, że wywoływany na ekranie efekt, który pobudza nas niekoniecznie jest realizowany w zdrowych warunkach.
Dlatego wolę filmy oglądać, niż produkować. Przeżywać wewnętrznie, niż zewnętrznie. Wzruszać się na nich, niż płakać przez nie. Doświadczać z miłością, a nie podchodzić do nich ze strachem i stresem.
Obejrzałam tysiące filmów i dziś chcę wyróżnić te dla mnie wyjątkowe. Oto pierwsza część filmów, które zmieniły moje życie i mam nadzieje, że zmienią i wasze.
1. „Dzika droga”
◐ reżyseria Jean-Marc Vallée
2. „Trzy kolory: niebieski”
◐ reżyseria Krzysztof Kieślowski
3. „Billy Elliot”
◐ reżyseria Stephen Daldry
4. „Człowiek”
◐ reżyseria Yann Arthus-Bertrand
5. „Magnolia”
◐ reżyseria Paul Thomas Anderson
6. „Mary i Max”
◐ reżyseria Adam Elliot
7. „Do ciebie, człowieku”
◐ reżyseria Roy Andersson
8. „Lion. Droga do domu.”
◐ reżyseria Garth Davis
9. „Witaj w klubie”
◐ reżyseria Jean-Marc Vallée
10. „Forrest Gump”
◐ reżyseria Robert Zemeckis
11. „Nazywam się Khan”
◐ reżyseria Karan Johar
12. „Her”
◐ reżyseria Spike Jonze
13. „Gadające głowy”
◐ reżyseria Krzysztof Kieślowski
14. „Noc na ziemi”
◐ reżyseria Jim Jarmusch
15. „Radio”
◐ reżyseria Michael Tollin
16. „To nie jest kraj dla starych ludzi„
◐ reżyseria Joel Coen / Ethan Coen
17. „Miłość„
◐ reżyseria Michael Haneke
18. „W pogoni za szczęściem„
◐ reżyseria Gabriele Muccino
19. „Drzewo życia„
◐ reżyseria Terrence Malick
20. „Co w duszy gra„
◐ reżyseria Pete Docter
Dzięki za taką listę Kasia ???? Z filmami akurat całe życie mam na bakier, więc przyda się do nadrobienia tych sensownych.